رواية نور عيني بقلم بسملة بدوي
والشيكولت
ساره بتسرع..... هههه اصل نور ما بتعرفش تنام الي هي بتاكل شيكولاته نور اتكسفت جامد وحطت وشها في طبقها
مهاب بضحك..... انتي بريئه اوي يانور
زيزي بغل..... اي شغل البيبيهات دا
ساره بغيظ...... مش شغل بيبيهات ولا حاجه بس نور بريئه اوي وطفوليه شويه مش زي بنات اليومين دول بجحين وعينهم تدب فيها ړصاصه ومايعين ومفيش حياء خالص
سليم بصلها وسرح فيها....... البت دي خطړ عليا وبيبص ل مهاب لقاه عينه بتاكل كل تفصيله في نور اتعصب ومعرفش يداري دا وقال..... احم نور لو خلصتي اكل اطلعي فوق
كله بصله ونور بصتله بعتاب وحزن وفي بالها...... مستعر مني ايوا ما انا حتة خدامه بكلامه دا وطلعت جري على اوضتها
وسليم متلهف عشان يطلعلها فوق ولسا هيطلع قاطعه والده
اشرف بجديه مصطنعه....... ايه الي انت عملته دي ازاي تقول نور كده وتخليها تقوم بالشكل دا
سليم بعصبيه وغيرته عميته وبصوت عااالي...... اووومال يعني عاااايزني اعمل اي هااا انت مش شااايف ابن نظراته ليها كانت ازاي دي عينيه حرفيا كانت بتاااكلها وانا مش عاايز اي اشتباك معاه الوقتي خالص عشان والله لو ما كنت عملت كدا وقولتلها تطلع.. كنت مش عاارف ردت فعلي مع بن دا اي كنت هعرفه ازاي يبص على حاجه تخصنييي ملكييي نووور دي ملكيييي بتااااعتي وطلع بسرعه لفوق
اشرف بضحك هو الاخر....... مش مصدق ان دا سليم ابني البارد
مابقاااش بااارد خلاص
بقااا ناار ولسا نور هتجننه اكتر واكتر وانا هساعدها في
دا هخليه يمشي في الشارع يقول بحبك ينوور بعشقك يااانور
اشر بضحك...... شريره انتي اوي يا ساره دا ابنك برضو
_ بس دا كان زمان الوقتي لا